Γιατί με κοροϊδεύεις; Δε με θες σ’ αυτή την παγκόσμια παρέα; Αφού το μήνυμα που (υποστηρίζεις πως) προσπαθείς να στείλεις είναι ότι στον κόσμο, και ειδικά στον αθλητισμό, όλοι χωράνε. Όλοι. Και άσπροι και μαύροι και κίτρινοι, και ψηλοί και κοντοί, και χοντροί και αδύνατοι, και straight και gay. Εμένα γιατί με κοροϊδεύεις; Γιατί προσβάλλεις τη θρησκεία μου, αυτό που πιστεύω;
Δεν έχω δικαίωμα να πιστεύω κάπου; Εσύ (υποτίθεται πως) πρέπει πρώτος να το υπερασπίζεσαι αυτό. Εσύ που (απ’ ότι καταλαβαίνω) δεν πιστεύεις. Δικαίωμά σου. Γούστο σου. Επιλογή σου. Μπράβο. Προχώρα. Ωραίος. Εμένα, που πιστεύω, γιατί με κοροϊδεύεις μέσα στη μούρη μου;
Μήπως θέλεις να στείλεις το μήνυμα ότι, στον σύγχρονο κόσμο, που εξελίσσεται, οι θρησκείες είναι κάτι ξεπερασμένο; Και οφείλουμε να γυρίσουμε σελίδα;
Θα το δεχόμουν, σαν μήνυμα, έστω κι αν διαφωνώ κάθετα. Μπορεί να μην ήταν ούτε ο τόπος, ούτε η στιγμή, για να στείλεις ένα τέτοιο μήνυμα. Αλλά το καταλαβαίνω ότι η πρόκληση είναι μεγάλη. Παγκόσμια τηλεθέαση, γαρ. Μεγάλο το κοινό για να τους πεις αυτό που θέλεις. Θα το κατάπινα, που λες, αν μαζί μ’ εμένα, που φοράω σταυρό στο λαιμό μου και πιστεύω στο Χριστό (χωρίς να είμαι θρησκόληπτος) έκανες την απόπειρα να κοροϊδέψεις, να σατιρίσεις και άλλους που πιστεύουν, σε άλλα πράγματα.
Αν για παράδειγμα μετά την παρωδία του Μυστικού Δείπνου μου’ δειχνες έναν κοκκινογένη κύριο με τουρμπάνι να χαϊδεύει μια γάτα στον κόρφο του, μπροστά από ένα βουνό πιλάφι και 70 χανουμάκια μπροστά του να του χορεύουν χορό της κοιλιάς. Ή έναν παχύσαρκο κύριο που στέκεται οκλαδόν με τα χέρια στα γόνατα να τεντώνεται και να σηκώνεται για να ξεπιαστεί. Ή μια κυρία με έξι χέρια να κρατάει σε καθένα απ’ αυτά κάτι διαφορετικό, που συμβολίζει τον αθλητισμό: Μια σφαίρα, ένα ακόντιο, έναν κρίκο, τέτοια.
Έτσι θα το έστελνες πιο globally το μήνυμα, ότι οι θρησκείες, παιδιά, είναι κάτι παλιό, καιρός να πάμε παρακάτω.
Δεν το έκανες. Και τώρα θα κάνω μια αυθαιρεσία: Θα σου πω εγώ γιατί δεν το έκανες, αν το σκέφτηκες. Γιατί δεν θέλεις να περάσεις υπόλοιπη τη ζωή σου μέσα στον φόβο ότι θα σε κόψουν κομματάκια. Γιατί, αν το’ χες σκεφτεί και παρουσιάσει πουθενά, θα τις έκοβαν αυτές τις “σκηνές”, αλλιώς θα είχαμε ομαδικές αποχωρήσεις από τους Αγώνες. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για έλλειψη σεβασμού προς τη θρησκεία τους.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στους μουσουλμάνους, αλλά και στους βουδιστές και στους ινδοϊστές. Θα σου γράψω, λοιπόν, γιατί νομίζω ότι με κορόιδεψες. Γιατί ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ. Έτσι αισθάνθηκες. Ότι μπορείς να με κοροϊδέψεις και δεν τρέχει τίποτα. Διότι μετά από αιώνες αιματοκυλίσματος στο όνομα του Χριστού και της “πίστεως της Αγίας”, μετά από αιώνες πολέμων, σφαγών και θηριωδιών, ο χριστιανός έχει γίνει ο πιο ανεκτικός πιστός του πλανήτη αναφορικά με τη θρησκεία του.
Αναφέρομαι γενικά, σκέφτομαι την πλήρη εικόνα, όχι τις (πολύ μικρές, σε σχέση με τον πληθυσμό) εξαιρέσεις. Κι αυτή η ανεκτικότητα, που προσπαθεί όσο δεν έχει προσπαθήσει ποτέ στα 2.000 ύπαρξης του χριστιανισμού, να τείνει προς το “Αγαπάτε Αλλήλους”, το βασικό μήνυμα που έστειλε ο Ιησούς, εκλαμβάνεται ως αδυναμία.
Πού καταλήγουμε, λοιπόν; Σ’ αυτό που υποτίθεται ότι στιγματίζεις: Το bullying. Μου έκανες bullying σε παγκόσμιο κοινό. Επειδή ένιωσες ότι μπορούσες. Κι επειδή με θεώρησες αδύναμο να αντιδράσω. Έγινες ίδιος, αν όχι χειρότερος, μ’ αυτούς που κατηγορείς. Έστειλες (σ’ εμένα, αλλά και σ’ όσους ενοχλήθηκαν) το αντίθετο μήνυμα απ’ αυτό που υποτίθεται πως εξέφραζε η γιορτή των 180 εκ. ευρώ. Δεν χωράνε όλοι, φίλε. Εσένα δεν σε θέλουμε. Σε κοροϊδεύουμε.
Αυτό κατάλαβα εγώ, με το φτωχό μυαλό μου. Κράξτε ελεύθερα.
Αργύρης Παγαρτάνης
