Το πιο ωραίο σ’ αυτό το μαραφέτι το Facebook, πάντως, είναι να βλέπεις πώς ξεβρακώνονται οι κάθε λογής “απολογητές” των “μεγάλων” ομάδων (ανάμεσά τους βρίσκονται και πολλοί “συνάδελφοι”, το βάζω σε ένα εισαγωγικό, κανονικά θέλει περισσότερα).
Που αν η υπόθεση Τσιλούλη ή Καρλίτος ευνοούσε τη “δική” τους ομάδα θα διαβάζαμε δικαιολογίες και αν δεν την ευνοούσε θα διαβάζαμε καταγγελίες. Όπως γίνεται τώρα με την ΑΕΚ και τους άλλους. Αμφιβάλλει κανείς ότι αν ο Τσιλούλης έκλεινε π.χ. στον ΠΑΟ πριν το ματς τους δεν θα’ χαμε ακριβώς τα ίδια γραπτά, αλλά από διαφορετικά… “προφίλ”;
Που οδηγεί στο αυτονόητο συμπέρασμα: Όλοι στις ίδιες ακαθαρσίες κολυμπάνε. Όποιος αισθάνεται ότι έχει ένα, ελάχιστο έστω, όπλο για να βοηθηθεί και να κερδίσει ένα ματς, θα το χρησιμοποιήσει.
Κι αυτά τα “ηθικά πλεονεκτήματα” είναι παραμυθάκια της θείας Λένας. Αφού το βλέπουμε τόσο λάθος, σαν πόλεμο, η όποια ηθική πάει περίπατο.
Αργύρης Παγαρτάνης
