Ο Ολυμπιακός όπως κάποτε σωστά έχει πει ο Αντώνης Καρπετόπουλος είναι κάτι σαν την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Για μια πραγματικά ντροπιαστική ήττα και αποκλεισμό από μια καλύτερη ομάδα τον Αύγουστο του 2022 (το βλέπετε ήδη το οξύμωρο έτσι; Ντροπιαστική ήττα μεν, αλλά από καλύτερη ομάδα δε), ο λαός απαίτησε το κεφάλι του Μαρτίνς (τον οποίο η διοίκηση δεν προστάτευσε) και τελικά ο πιο πετυχημένος τεχνικός του Ολυμπιακού αποχώρησε.
Ο ίδιος λαός είχε απαιτήσει το κεφάλι του Ζαρντίμ γιατί ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε λέει όμορφο ποδόσφαιρο!!! Ο άνθρωπος έφυγε έχοντας την ομάδα πρώτη και αήττητη και η συνέχεια είναι γνωστή. Μεγαλούργησε στη Μονακό κάνοντας πράγματα και θαύματα και οδηγώντας την στους τέσσερις του Τσάμπιονς Λιγκ, πετώντας έξω ακόμη και τη Σίτι του Γκουαρδιόλα.
Πριν από χρόνια ο Σρέσκο Κάτανετς είπε ότι δεν καταλαβαίνει την ψύχωση των οπαδών και της διοίκησης για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Κρίμα, γιατί έπρεπε να μείνει και να ζήσει το «έπος» της Ριζούπολης για να καταλάβει.
Τέλος πάντων. Ο Μαρτίνς ήρθε στον Ολυμπιακό, ο οποίος πέρασε μια δύσκολη διετία και μολονότι δεν κατέκτησε το πρωτάθλημα στην πρώτη του χρονιά, αλλά και γνωρίζοντας μερικές σκληρές ήττες, κατάφερε χωρίς την ανόητη πίεση να χτίσει μια κανονική ομάδα χωρίς δομικά προβλήματα, που επιπλέον απέδιδε και καλό ποδόσφαιρο αλλά και έφερνε και αποτελέσματα σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα στη σειρά, τα πήγε πολύ καλά στην Ευρώπη. Ναι, είναι γεγονός ότι την τρίτη χρόνια ο Ολυμπιακός τερμάτισε πρώτος ασθμαίνοντας και η λογική έλεγε ότι θα έχανε το επόμενο πρωτάθλημα. Σε εκείνο το σημείο λοιπόν έπρεπε να του σταθεί η διοίκηση, να ορθώσει το ανάστημά της, να προτάξει τα στήθη της και να πει ότι έκλεισε ένας κύκλος, πάμε να ετοιμάσουμε τον επόμενο. Βασικά αυτό είναι το αυτονόητο που θα έπρεπε να γίνεται παντού. Τι να κάνουμε; Ένας παίρνει το πρωτάθλημα, οι υπόλοιποι είναι είτε στην άνοδο, είτε στην κάθοδό τους.
Η διοίκηση έπρεπε να τον αφήσει να δουλέψει και να τον προστατεύσει από την κριτική των οπαδών στα social media τα οποία τον καταβρόχθιζαν. Να τον στηρίξει στην αναγκαστική επερχόμενη ανανέωση υλικού, αλλά κυρίως να του δείξει ότι προχωράνε μαζί. Αντ’ αυτού προτίμησε να κάνει κάτι, που μόνο τίμιο δεν το λες.
Αρχικά τον απέλυσε και στην συνέχεια για να καλύψει τα λάθη της τον αποδομούσε φτάνοντας σε σημείο να υποβαθμίζει ακόμη και τις επιτυχίες του. Φτάσαμε στο σημείο από δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού να ακούμε ΤΑ απίθανα. Να ακούμε για παράδειγμα φράσεις όπως “Εγώ είμαι Ολυμπιακός και δεν θέλω να με αποκλείει η Λαμία!” ή “είχαμε κερδίσει τον Παναθηναϊκό έφευγα από το γήπεδο ανικανοποίητος”! Μιλάμε για τρέλες.
Οι ίδιοι είναι που δε μπορούν να δουν το αμυντικό πρόβλημα του Ολυμπιακού και θέλουν μονίμως εξτρέμ και δεκάρια. Οι ίδιοι που στήριξαν και στηρίζουν τον Φορτούνη, ο οποίος, οκ, καλός παίκτης είναι, αλλά στον Μαρτινς δεν έκανε.
Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι λάθη της διοίκησης. Μια διοίκηση για την οποία όλα ήταν καλά όσο ζούσε ο μεγάλος Σάββας Θεοδωρίδης. Ο άνθρωπος που κράταγε την ομάδα ενωμένη και ο άνθρωπος που άδικα χλευάστηκε από τους αντιπάλους αλλα και τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Ο Σάββας ποτέ δεν έγραψε ή πόσταρε υποτιμητικά ή αισχρά σχόλια για οποιοδήποτε site ό,τι κι αν αυτό έγραφε και ουδέποτε ασχολήθηκε με ανθρώπους χαμηλής ηθικής. Όλα όσα ακολουθήσαν την αποπομπή του Μαρτίνς είναι ο λογαριασμός που που αξίζει να πληρώσει ο Ολυμπιακός. Υπάρχουν πολλοί που το βλέπουν, αρκετοί που δε θέλουν να το βλέπουν και άλλοι που πιστεύουν μόνο όσα θέλει και επικοινωνεί η διοίκηση.
Όλοι έχουν το δικαίωμα να ακούν και να πιστεύουν ό,τι θέλουν, ωστόσο η δική μου γνώμη σαν οπαδός του Ολυμπιακού είναι να αφήσουμε αυτόν τον έρμο τον Καρβαλιαλ να δουλέψει, να τον κρίνουμε το καλοκαίρι του 2025 και αν μας αρέσει το έργο του τον κρατάμε. Είτε φέρνει επιτυχίες είτε και αποτυχίες. Άλλωστε κι αυτές στο παιχνίδι είναι.
