Sorry guys. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τσιτάτα “από τη στιγμή που βγήκε το συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο”, ή κάτι στιγμιαίο, κάτι που ξέφυγε, μια βλακεία της στιγμής που δεν έπρεπε να ειπωθεί αλλά, τέλος πάντων, ειπώθηκε.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με έγκλημα προμελετημένο.
Δεν έψαχνε κανένα παιδαρέλι απ’ αυτά των σχολών δημοσιο-αγραφίας και ξαφνικά βρήκε μια φωτογραφία του σπιτιού και της πισίνας που πνίγηκε το παλικάρι, την παρουσίασε και πάνω στη φούρια, να την παρουσιάσουμε πρώτοι μην χάσουμε το αποκλειστικό θέμα, είπε κάποιος “ρίξτη ρε τη φωτό, βάλε και με κεφαλαία ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ να μας δει κανένας παραπάνω”.
Εδώ βγήκαν αποφάσεις. Κάποιος ΕΔΩΣΕ ΕΝΤΟΛΗ να απογειωθεί drone και να πάει σε συγκεκριμένη διεύθυνση να πάρει πλάνα. Αυτά δεν γίνονται έτσι, στο πόδι. Ούτε έχει ο Λιάγκας δικό του drone να στείλει. Έστειλε ο σταθμός. Άρα με κάποιον συνεννοήθηκε. Κι αυτός ο κάποιος, όταν του είπε ο “αναλαμβάνω την ευθύνη” Λιάγκας “θα στείλουμε drone στη βίλα” δεν του είπε “τι λες ρε Γιώργο; Είσαι με τα καλά σου; Θες να μας πάρουν με τις πέτρες; Τι πας να κάνεις”; Τα είπε; Δεν τα είπε. Αν υπήρξε αντίδραση τέτοια, να τη μάθουμε, παρακαλώ.
Και το drone το οδήγησε κάποιος. Κάποιος χειριζόταν τα κουμπιά για να φτάσει πάνω από τη βίλα, να ενεργοποιήσει την κάμερα, να πάρει τα πλάνα από την πισίνα, και να πατήσει άλλα κουμπιά για να προσγειωθεί το drone και να φτάσει στα χέρια του το “υλικό”.
Το οποίο υλικό δεν πάει εκεί αμοντάριστο. Κάποιος το πήρε το βίντεο και “έκοψε” τα πλάνα. Προσοχή, έκοψε τα πλάνα μιας πισίνας που το προηγούμενο βράδυ είχε βρεθεί πνιγμένος ένας άνθρωπος. Και δίπλα του, ως είθισται, είναι κάποιος της δημοσιογραφικής ομάδας. Που του λέει “θέλω από εδώ μέχρι εδώ, από το 1:35 μέχρι το 3:03. Και βάλτο σε λούπα, να παίζει συνέχεια, γιατί δεν ξέρω πόση ώρα θα μιλάνε γι’ αυτό, μην πέσει μαύρο και ξεφτιλιστούμε”.
Αμ το άλλο; Αυτές οι καρτέλες “τετραγωνικά 210, WC τέσσερα και θέα θάλασσα” τι νομίζετε, ότι φτιάχνονται μόνες τους; Ας πούμε ότι τα έγραψε ο Λιάγκας αυτά (που αμφιβάλλω, αλλά ας πούμε…). Κάποιος από την ομάδα τα πήρε και τα έδωσε στον γραφίστα. Κι ο γραφίστας κάθισε και τα “έφτιαξε”, με κόκκινο αρνητικό από πάνω και από κάτω με βούλες, σαν αγγελία. Πάλι καλά που δεν έβαλε και το “Ενοικιάζεται”. Αυτά δεν φτιάχνονται στο άψε-σβήσε, όσο γάτα κι αν είναι ο γραφίστας. Θέλουν ώρα.
Αυτή την ώρα, που αυτός ο γραφίστας έγραφε όλα αυτά, αυτός ο δημοσιογράφος της ομάδας Λιάγκα στεκόταν από δίπλα και “έλεγχε” τη δουλειά μην γίνει κανένα τυπογραφικό λάθος, δεν σκέφτηκαν τι έκαναν; Δεν είπαν κάτι; Αμ ο σκηνοθέτης; Αυτός δεν είδε την “κάρτα”; Πες ότι δεν την είχε δει από πριν, στις πρωινές εκπομπές δεν ξέρω αν είναι και αρμοδιότητά του να ελέγχει. Με το που βγήκε η κάρτα αυτή, τι σκέφτηκε; Τι ωραία είδηση που παίζουμε;
Τι θέλω να πω, το πράγμα κανονικά έχει ξεφύγει από την προσωπική ευθύνη. Δεν είπε μια βλακεία προσωπικά ο Λιάγκας, να την πάρει πίσω, να ζητήσει συγγνώμη, να αναλάβει την ευθύνη και πάμε παρακάτω. Εδώ έχουμε να κάνουμε με πράγματα στα οποία ασχολήθηκε μια ομάδα ολόκληρη, πέρασαν από χέρια τεχνικών και τα είδε και σκηνοθέτης, ο οποίος είναι ο ΤΕΛΙΚΟΣ υπεύθυνος για το τι βγαίνει στον αέρα.
(Διευκρίνιση: Οι μόνος που δεν φταίνε – κατά νόμον, βέβαια – είναι οι τεχνικοί. Ακόμα κι αν διαφωνούσαν, ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν ξέρουμε αν διαφώνησαν. Προσωπικά, θα ήθελα να μάθω αν διαφώνησαν. Από καθαρή περιέργεια).
Οπότε έχουμε να κάνουμε με κάτι συλλογικό. Στο οποίο τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι, πλην του Λιάγκα και των τεχνικών, είχαν υπ’ όψιν τους τι επρόκειτο να δείξουν: Αυτός που έδωσε την εντολή για το drone, αυτός που “έκοψε” τα πλάνα του βίντεο, αυτός που έφτιαξε την κάρτα για τον γραφίστα και υπεράνω όλων ο σκηνοθέτης, θα μπορούσαν δυνητικά να φρενάρουν την ντροπή αυτή που παρουσιάστηκε.
Η ευθύνη είναι ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ. Και δεν ξεπλένεται με ένα συγγνώμη. Όσο ειλικρινές κι αν είναι αυτό. (Έτσι όπως γράφτηκε μου φαίνεται διαδικαστικό, “ζήτα μια συγγνώμη και θα σβήσει το θέμα”, αλλά αυτό είναι προσωπική εκτίμηση, μπορεί να είναι και λανθασμένη).
Στον κύριο πρωταγωνιστή αυτής της ντροπής επίτηδες δεν αναφέρομαι. Όταν κάνεις κριτική σημαίνει ότι έχεις απαιτήσεις. Ο συγκεκριμένος έχει ξεπεράσει προ πολλού αυτό το επίπεδο, να έχει κάποιος απαιτήσεις απ’ αυτόν να χειριστεί ένα θέμα δημοσιογραφικά.
Θα πρόσθετα, μάλιστα, ότι “εδώ χρειάζεται θεσμική παρέμβαση”, αλλά με καλαμπούρια τύπου ΕΣΗΕΑ έχω σταματήσει τα πάρε-δώσε επί δεκαετία και πλέον. Έτσι δεν τρέφω καμία ελπίδα, κι έτσι δεν θα απογοητευτώ. Τουλάχιστον απ’ αυτό έχω σωθεί.
Αργύρης Παγαρτάνης
