Ο Ολυμπιακός δέν τρομάζει πλέον κανέναν. Αντίθετα ό ίδιος παίζει τρομαγμένα απέναντι στόν οποιονδήποτε. H μετριότητά του συνεχίζεται εδώ καί τρία χρόνια χωρίς κανείς νά βρίσκει κάποια λύση. Το χειρότερο από όλα σέ αυτή τη μακροχρόνια στασιμότητα τού Ολυμπιακού είναι η κατά καιρούς ανάσταση αυτών που στην πιάτσα αποκαλούμε νεκρούς αντιπάλους.
Έρχεται γιά παράδειγμα στο Καραϊσκάκη ο ΠΑΟΚ, διαλυμένος καί ποδόσφαιρικα χλευασμένος μετά το ματς με την ΑΕΚ. Εχει έξι βαθμούς λιγότερους και ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να ανοίξει ακόμη περισσότερο τη διαφορά, να την πάει στους 9 βαθμούς και να του φορέσει το ξύλινο παλτό, να του τελειώσει τη χρονιά. Αντ’ αυτού όμως, τρώει το τετράμπαλο, ανασταίνει τον ΠΑΟΚ, ο οποίος από εκείνη τη βραδιά δε χάνει ποτέ και πουθενά! Ποιός ΠΑΟΚ; Ο ίδιος που στο ματς πρωταθλήματος με την ΑΕΚ δέν έκανε ούτε τελική, ο ίδιος ΠΑΟΚ που σήμερα δέν χάνει πουθενά, έχασε το Κύπελλο πέρσι στον τελικό παίζοντας σε όλο το ματς με παίκτη παραπάνω απέναντι στην ΑΕΚ. Τι άλλαξε από τότε και ενώ όλοι οί φίλαθλοι γέλαγαν μαζί του, σήμερα τον χειροκροτάνε; Παράλληλα το έργο πρόνοιας συνεχίζεται, αφού ενώ η ΑΕΚ γκελάρει αβέρτα και δίνει την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να πατήσει κορυφή, οι ερυθρόλευκοι γκελάρουν στο ντέρμπι κρατώντας και αυτήν όρθια! Κάποιος θα έλεγε ότι είναι πρωτόγνωρα καί ανεξήγητα πράγματα για τον κανονικό Ολυμπιακό.
Τι πρέπει να γίνει; Έτσι καί κατέβει ό Μαρινάκης στού Ρέντη, καί αρχίζει νά ξεκρεμάει τά παλτά πού έχουνε έρθει στήν ομάδα εδώ καί δύο χρόνια από τίς ντουλάπες τών αποδυτηρίων, χωρίς υπερβολή, μπορεί νά γεμίσει όλες τίς βιτρίνες τών εμπορικών καταστημάτων τής περιοχής. Ο Ολυμπιακός τά τελευταία χρόνια παρουσιαάζει μιά εικόνα καλιτεχνικού καφενείου με τις τραγουδιάρες να τον βλέπουνε αποκλειστικά και μόνο για μια τελευταία χοντρή αρπαχτή. Βέβαια, κάπου εδώ να διορθώσω τον εαυτό μου και να προσθέσω ότι τα παλτά δεν ήρθαν μόνα τους και απρόσκλητα στον Ολυμπιακό. Οπότε να τους κοιτάξουμε και τους “εισαγωγείς”, ε; Λέω τώρα εγώ.
Μόρτης
